Neofobia a rozwój różnorodności pokarmowej u dzieci

Neofobia a rozwój różnorodności pokarmowej u dzieci

Projekt bez tytulu 2

Spożywanie różnorodnych pokarmów jest niezbędne do osiągnięcia odpowiedniego zaspokojenia potrzeb makro- i mikroelementów. W jaki sposób rozwijają się u dzieci nawyki żywieniowe dotyczące różnych produktów spożywczych?

Najnowsze badania wskazują, że preferencje dla określonych smaków mogą rozwinąć się we wczesnym dzieciństwie, poprzez ekspozycję na smak mleka. Karmienie piersią sprzyja nabywaniu upodobań do różnorodnych pokarmów. Przy wprowadzaniu pokarmów stałych preferencje żywieniowe rozwijają się dzięki próbowaniu przez dziecko różnych pokarmy. O kształtowaniu nawyków żywieniowych pisaliśmy już na SmartBlogu. Trwałość tych wczesnych wpływów jest wciąż nieznana. Pomiędzy drugim a piątym rokiem życia większość dzieci wchodzi w fazę neofobii.

Neofobia żywieniowa to niechęć a nawet lęk przed próbowaniem nieznanej żywności, ale także wyglądającej inaczej. Na przykład, inne podanie znanej potrawy może powodować niechęć do jej zjedzenia przez dziecko. Neofobia to zaburzenie jedzenia określane “wybiórczym jedzeniem”. Jest to wbrew pozorom naturalny etap rozwoju i ewolucyjnie ukształtowany mechanizm ochronny, chroniący młody organizm przed spożyciem nowego, potencjalnie niebezpiecznego dla zdrowia pokarmu.


A zatem w wyniku neofobii, wcześniej lubiane pokarmy nie są już akceptowane, a wprowadzanie nowych staje się trudne. Jednak nawyki spożywania różnorodnych pokarmów nabyte przed fazą neofobii przenoszą się na dzieciństwo, okres dojrzewania i wczesną dorosłość. Podkreśla to znaczenie promowania dostępu do różnorodnych produktów spożywczych we wczesnym dzieciństwie.


Dlatego tak ważne jest tzw. „oswajanie jedzenia”. Zaleca się, by nie rezygnować z podawania dziecku nowych produktów. Badania dowodzą, że niekiedy dopiero kilku-, kilkunastokrotna ekspozycja na dany produkt umożliwia akceptację przez dziecko nowej żywności. Proponowanie nowych produktów w spokojnej atmosferze, ich dostępność w zasięgu wzroku i rąk dziecka, możliwość dotyku, oswajania się z nią, samodzielnego jedzenia palcami, zabawy z jedzeniem zwiększa prawdopodobieństwo jego akceptacji.